Vermoeden van verwaarlozing
Stel dat je een vermoeden hebt van verwaarlozing. Dus je merkt dat een kindje net iets te lang met een vuile luier loopt, te krappe kleding heeft waardoor het kindje niet vrij kan bewegen, vieze kleding heeft van een paar dagen ervoor.
“De laatste mode interesseert ons niet zo..”
Als je dat bespreekbaar maakt met ouders (en ik ga nu niet helemaal er op in hoe je dat gesprek begint, dat lees je hier), maar dan kan het zijn dat zij reageren met: ‘Dat vinden wij allemaal niet zo belangrijk en het hoeft geen modepopje te zijn want de laatste mode interesseert ons niet zo.’
Daar zit je dan..
Dan zit je..
De discussie over wel goed of niet goed ligt op de loer. En misschien ook wel het gevoel van ‘wie ben ik om hier wat van te vinden?’
Wat er gebeurt is dat jij het ene uiterste bespreekt en zij mogelijk schieten naar het andere uiterste.
Wat je hierin duidelijk wil maken is hetgeen je niet wilt. Wat je wel wil is dat er uit dit uiterste wordt gegaan, dus dat je iets meer naar het midden gaat. Wat niet hoeft is dat het ineens 180 graden draait. Je kan dit uitleggen als ouders zo reageren. Maar je kan het ook eerder doen, bijvoorbeeld wanneer je duidelijk maakt dat en waarom je een zorg deelt, daarmee kader je het gesprek.
Bijvoorbeeld
“Ik bespreek dit met u, niet omdat ik wil dat het een modepopje wordt in de nieuwste mode dat elke dat dag in bad gaat en de haren gevlochten of in de gel heeft zitten. Dat is niet waarom ik dit met u bespreek.
Wat ik wel bedoel is dat ik nu zie dat uw kind beperkt wordt in het spelen (afhankelijk van het voorbeeld natuurlijk) en wat de gevolgen voor de gezondheid kunnen zijn als we het over hygiëne hebben en daar wil ik u graag van op de hoogte brengen.”
Maar waar de nadruk het meest op zou moeten liggen zijn de sociale gevolgen. Bijvoorbeeld dat een kindje niet meekomt in de groep, zich aan het terugtrekken is en zichtbaar niet lekker in zijn of haar vel zit. Door dit voor jezelf helder te hebben en dit met ouders te delen kom je eerder in verbinding omdat je hiermee namelijk de gedeelde zorg helder hebt.
Extremen
Mensen denken vaak in extremen. En als je dit niet duidt dan kan het gebeuren dat je in een discussie komt over wat wel en wat niet goed is, zoals het ene linker of het ene rechter uiterste. En dan wordt het ook een discussie over wat je zelf vroeger hebt ervaren en je daar ‘beter’ of ‘slechter’ van bent geworden. En daar wil je uit blijven, want dat is niet waar dit over gaat. Er is jou iets opgevallen en dat wil je graag delen met de ouder, want misschien zijn zij zich er helemaal niet van bewust.